Pazar, Mart 29, 2009

KIRMIZI BLUZUM BAŞKA KIRMIZI

İplik, kumaş, düğme, baskı, süsler...bir bluz yada etek ,pantalon veya palto, kaban ne olursa adı her giysi bir öykü;
Kumaşı dokuyan nazım usta 59 unda 14 yaşında başlamış çalışmaya 4 çocuk var evde sabah mesai başlar ve bitene kadar ne kumaşlar dokur bilirmi acaba en sevdiğim kırmızı bluzumu her giydiğimde ona teşekkür ettiğimi...ne o beni tanır ne de ben onu...

Makineci sebahattin usta 41 inde bugüne kadar diktiği milyonlarca bluzdan biri benim giysi dolabımda...ve kırmızı bluzuma her dokunduğumda makineye iplik takışını düşünürüm,sonrada tombul yanaklı oğluna aldığı ayakkabının parasında benimde katkım olduğunu.

Elif'in emeği ve alınteri nakış olmuştur bluzumun yakasına ve elif'in bebeğine süt ve mama parası...

Elvan ütülediği her bluzla çeyiz alır,düşlediği evinde yaşayacağı günlere umutlar atar çeyiz sandığına ...

Emekle üretilen her nesnede binlerce hayat vardır, binlerce öykü..hiçbiri sadece bluz, ayakkabı, koltuk, sehpa,tencere değildir...

Nazım usta,Sebahattin usta,Elif gelin,Elvan kız ve milyonlarca emek, alınteri...kimbilir günün hangi saatinde, hangi rutubetli bodrum katı atölyede ve radyo da hangi hüzünlü aşk şarkıları çalarken diktiler kırmızı bluzumu ve hangi umutlar yeşerdi içlerinde yada hangi umutları kırıldı...
Ve belkide düşündüler bu kırmızı bluzu giyecek kadın kim ?

Ben aynanın karşısında bir kez daha bakınca kırmızı sevdiğim bluzuma daha da ışıltılı bir hal aldı nar çiçeği kırmızı..... AĞUSTOS 2008 -İstanbul

Cumartesi, Mart 28, 2009

ADA ...CUNDA.... ADA

Kimbilir kaçıncı gelişim adaya...Onlar yol yapmış olsalarda üstelik bide köprü yoldan gidilsin ada olmasın dercesine oysa hep adadır benim için asla kabul etmem CUNDA adadır.

Taş kahvenin önünde sonbahar güneşine verdiğimde yüzümü, papalinalar mideme inmişti bile,sırt çantamı alıp yürümekten hiç bıkmadığım cunda sokaklarında yürümeye başladım hiç bitmeyen heyecanımla ..

Evlerin camlarından içeri baktım ve hemen hikayeler uydurdum her ev için bir hikaye...

Tepeye tırmandığımda aylardan kasım olmasına rağmen sıcak iyice basmıştı montumu çıkardım...Değirmen restore edilmişti bu yaz geldiğimde henüz bitmemişti...Mavi sandalyelere oturdum ve bir fincan ada çayı istedim içinde limonuda olan , çayımı yudumlarken adayı seyrettim içiçe evleri, çatıları, daracık sokakları. Sonra en çok sevdiğim şeyi yaptım koşar adımlarla iniverdim yokuşdan aşağı az önce seyrettiğim daracık sokakların arasından geçiverdim. Kedili sokakta durdum, sokağa bırakılan mamalarını yiyen ve güneşin sıcaklığıyla uzamış kedileri sevdim ...mutlu oldum ...

kasımın ilk günü yıl 2008

Perşembe, Mart 26, 2009

SİYAH BİR ÇERÇEVE İÇİNDE ÖLÜM

Zincirleme telefon çalışları duyurdu haberi...Nekadar az kişi kalmışız ,yaşlanmaya başlayan yüzlerimizde,yıllardır direnen gençlik umutları tutunamaz olmuş.Gün kaygılı ve griydi... Şaşkın gözlerimiz adli tıbbın renksiz ve ruhsuz kapısındaydı.
Böyle yaşamayacak ve böyle ölmeyecektik. Ölümsüzlüğe adanan hayatlardan arta kalan yorgun umutlarımız artık gözlerimizde cılız bir kordu, küçük bir kıvılcımda alevlenmek isteyen ...
Siyah çerçeveli bir ölüm ilanı...
25 ocak 2009

ŞEHRİN BOĞDUĞU GECE SESLERİ



Sokak köpeklerinin geceye yol gösteren dost sesleri duyulmuyor çok uzun yıllardır.


Tek hav lamayla başlayıp koroya dönen ve kalabalık pati patırtılarının eşlik ettiği. Kısa sessizliklerin ardından hemen beceriksiz bir koronun çıkardığı seslerle devam eden,güven veren.... ve benim rahat uyumamı sağlayan gönüllü güvenlik güçleri yok sokaklarda,bazı geceler geç saatlerde rastlasamda sayıları iki,üçü geçmiyor.


Çocukken sadece evimde değil,yatıya gittiğim başka semtlerdeki evlerde de hep huzur vermişti bana havlama korosu eşliğindeki pati patırtıları ordusu.

Sessiz ve korkutucu gecelerde ne zaman uykum kaçsa uyuyamayıp anneme sesleneceğime geceyi dinlerdim....

Ve hemen koşa koşa gelirdi benim gece bekçilerim telaşlı havlamalarıyla uykuya dalardım.

Evin içine çizgili perdelerden süzülen loş ışık ve dışarıdaki kalabalık dost telaş dinginlik verir idi. Sabahları okula giderken en sert bakan ve beni en çok korkutanın liderleri olduğunu düşünür, korkak bir tebessüm yollardım gece koruyucuma...
14.03.2009 İstanbul ve gece...



Pazartesi, Mart 23, 2009

TATİL AMA BİRGÜN ... UZUN BİR GÜN








İş değişikliği nedeniyle yaz tatili yapamadan yaz bitmişti.Birgünlük izin verdim kendime,ekim ayının onuncu günü yağmur yağma riskine karşı her tedbiri aldım. Sırt çantamıda alıverdim tatil tadı iyice içime dolsun diye...istikamet BURGAZ ADA.

Ah ne severim bu adayı,evlerini,sokaklarını,şehire yakın ama çok uzak oluşunu.Tepeye kiliseye kadar çıktım.Acıktım balık yedim ve martıları seyrettim.Ve limanda duran kocaman bir martı ile arkadaş bile oldum.Ne iyi geldi bana bu birgünlük tatil.Akşam vapura binince yağmur başladı...

Gün güneş içinde eşlik etti bana ekim ayı anladı bir günlük kaçamağımı kıyak yaptı bana .

10.Ekim.2001

Çarşamba, Mart 11, 2009

SEVDALI PİRİNÇLER SEVDALIYA

Bazen sıradan bir dolmadır tabağımıza gelen yada patlıcan yemeği,börek,sütlaç sıradandır.Pirinç pirinçtir,dolmabiber dolmabiberdir,domates domatesdir.
Oysa bazı anlarda.
Bambaşka olur herşeyin tadı zeytinyağlı biberdolmasıdır adı ; ama onu dolma yapan bir öyküdür aslında,yada bir aşk masalı , kahramanları pirinç, dolmabiber,zeytinyağı....
Ve o gün, onlar günün kahramanı olacaklarını sabahtan hissetmişlerdir.Ve herbiri çok farklı bir albeni ile duruyordur markette raflarda,sepetlerde.Bir kalp atışıdır sabahtan beri sokakları saran,heyecan dolu iki eldir onları fileye dolduran.
Biberler yıkanıp,pirinçler kavrulurken aşk melekleri uçuşup konar,sevda öyküsüdür artık herşey dolmalık fıstık,kuş üzümü,tarçın ...ve tenceredeki her tıkırtı asla unutulmayacak bir aşkla lezztlenir.
Aşka dair tüm aromalar ve lezzetler geçmiştir artık o dolmaya....
Eğer içinde aşk varsa yemek ne olursa olsun o artık asla sıradan dolma,patlıcan yemeği,pilav,sütlaç olamaz,onlar artık bir aşkın kahramanıdırlar.
2008 yılı,mevsim yaz ve aylardan temmuz ...

Pazar, Mart 08, 2009

KOMOTİNİ - GREECE ve ANNEM




Gümülcine yazan kısmı beğenmedi konsoloslukdaki bay yorgo, pasoport dairesinde düzelttik Komotini oldu..

Annem ve ben Komotinideydik.

Ve gece annem 1950 lerin başında 10 yaşlarında bir kız çocuğu oluverdi, bir dünya savaşı ve iç savaşı sonrasının tüm yoksulluğunun yunanistanında.Marika elinde bir bakraç yoğurt bir tencere çorba yoksulluk kokan bu evin daracık kapısını çaldı, avludan sesi geldi Nerimanın kısıkdan geçti kapıyı açtı.Boğazımda bir koca düğüm yutkunamadım...
Sonra iki gençkız geldi anılardan sarı saçlı yeşil gözlü annem,siyah gür saçları iki örgü ,kalın kaşları, kocaman kara gözleleri ve kirpikleri kıvrık marika... ikiside ne kadar güzeldi. Önce fısıldadılar derleştiler,sonra bir türkü tutturdular birazı rumca birazı türkçe yanık içten ve çok mutlu oldular 50 yıl önce de şimdi de türkü onları çok mutlu etti.
Camdan baktım çocukluğundan beri dinlediğim saat kulesi de ,cami de annemin anlattığı gibiydi ve hala aynı yerindeydi..Odaya döndüm hep yoksıllukdu anlatılan hiç bilemediğim bir yoksullukluk boğazımdaki düğüm iyice sıkıldı. Lefter farketti göz yaşlarımı ah kuzum üzülme dedi ben annenden daha yoksuldum, herkes yoksuldu herkes dedi...
Siesta zamanı çarşıda dolaştım,tatlıcı dükkanlarını gezdim,kahve kokusunu çektim içime...Elimdeki çantamda çocukluğum boyunca dinlerken sanki tatlarınıda bildiğim annemin bir türlü unutamadığı tadlar vardı; karyokalar,kavala kurabiyeleri,karpuz reçeli,krem vanilya,çarşıyı saran kahve kokusunuda paketlemiştim...herşey çok boldu küçük nerimanın yoksulluğu unutulsun diye...Platiya da bir cafede oturdum devasa bir bardak da yunanlıların muhteşem lezzeti frappeyi yudumladım...
Eve geldiğimde annem,marika ve lefter altmış dört yaşında birçok insan gibi yarı rumca yarı türkçe tansiyon ve şeker ilaçları üzerine konuşuyorlardı...ve annemin elli yıldır tadını unutamadığı fırında pişmiş domates dolmasının kokusu sarmıştı evi.
Dört gün boyunca annemim doğduğu sokak da tamda evlerinin karşında marika ve lefterin güleryüzü ve sıcacık dost yürekleriyle dolan evlerinde...annemim kah çocukluğunda,kah gençkızlığında dolaştım durdum. Odos otonos - Komotini- Greece de rumca başlayıp türkçe devam eden şarkılarda...Yassu marika ,yassu lefter.
23.Nisan.2007 komotini-gümülcine

YAZMAK

Sayfalarca yazmak istiyorum rahatlatıyor beni,kendimle paylaşıyorum sevdalarımı,acılarımı,sevinçlerimi,umutlarımı,yok oluşlarımı ve herşeye rağmen varoluşlarımı.Bir başka yalnızım yazarken harflerin,kelimelerin,cümlelerin içinde sayfalarda.

Yalnızım ama çok güzel bir duygu, hiç bir mantığa esir olmadan yüreğimce dolaşıyor kelimeler usumda,damarlarımda,bedenimde.Mantık yok,kahredici kurallar yok yüreğimce yazıyorum arınmış, tertemiz. Dün gece geç saatlere dek yazdım.Bu sabah da aynı istekle geldim işe, o kadar sıkı çalıştım ki işlerimi çabucak bitirdim ,yazmaya vaktim kalsın diye...İşletmenin içinde o korkunç gürültüde büyük bir şenlikle dolaşıyordu kelimeler yüreğimde , beynimde dökülüvermek için bembeyz kağıtlara...Yazmak, yazmak,yazmak varoluşumun en önemli kanıtı.
1983 yılı 24 ocak

Cuma, Mart 06, 2009

TARÇIN KOKULU ŞEHİR



Bazı şehirlerin kokusu, tadı ve sesi vardır.Sadece gözlerimizden geçerek kaydolmaz anılarımıza,burnumuzda tüter kokusu ,damağımızda tadı, kulağımızda melodisi.

Uçaktan inip otele gelirken tarçın kokusu sokakları sarmıştı. Ve hiç alışık olmadığım bir soğuk tam bir orta avrupa kışı kuşatmıştı geceyi. Yüzlerce yıldır binalar gibi soğuk da aynı kalmıştı.Yeni bir şehre ilk gelişimde olduğu gibi kaybolma isteğim sarmıştı benliğimi yitip gitmeliydim bu şehirde ...zamansızlıkta...Biliyordum ki; hiç bir şehir içinde kaybolmadan keşfedilmez . PRAG görmeyi en çok düşlediğim şehir keşfe hazırım.


Tarçın kokusunu keşfettim önce sıcak şarap ve ''TRDLO'' denen halka çöreklerden çıkıyordu bu nefis koku... viyolonsel,akordeon,saksafon ve bateri eşliğinde filarmoni orkestrası elemanlarının çaldığı müzik tüm şehire yayılıyordu. Gotik ve romantik olmayı becerebilen büyüleyici masal şehrinde hem bu zaman da hem yüzyıllar öncesindeydim.Şehirde üç gün boyunca süren kaybolma serüvenimde kral yoluna giden kapıya her gelişimde sert ve hızlı nal seslerini arnavut kaldırımlı dar sokaklarda çınlatarak ,büyük bir atın üstünde,savrulan peleriniyle kral dörtnala geçti yanımdan Charles Köprüsünden geçip tepedeki saraya gidene kadar duydum nal seslerini...

Vaslav meydanında tramvay cafe de PRAHA kentinin taksicilerini seyrederken birden KAFKA göründü , şimdilerde türk hava yollarının mülkü olan bürosuna geliyordu.Sabah böceğe dönüşerek uyandığı odasından ,charles köprüsünün kıyısındaki evinden çıkmış... insanlığın büro kağıtlarından zincirlerini kırmak için .. Sonra birden cıvıl cıvıl oluveriyordu meydan ,havaya asılı kalmış ortaçağ kış soğuğuna inat, bir sokak satıcısından tarçınlı sıcak şarap içip şehri koklarken ben..güzel çek kızları geçiyordu yanımdan katkat giyinmişliğime nispet, incecik çorapları mini etekleri ile..

Meydanın neresinde olursam olayım o iki sivri kule beni gözetliyordu, astronomik saatin içinden 12 havari geçerken gong sesleriyle birlikte , ışık hızıyla kulenin merdivenlerini çıkıyordum .Kuleden meydana bakıyordum, nal sesleri inletiyordu meydanı.

Prag baharında oluveriyordum,daracık sokaklardan çıkan gençler dolduruveriyordu meydanı,tanklardan kaçmaya çalışırken fotoğraf makinem düşüyordu,özgürlük esiyordu binaların arasından bahar tazeliğinde ...ne bakmakdan,ne yürümekden, nede koklamakdan yorulamadığım ve doyamadığım masal şehri praha....


21-22-23 aralık 2007 PRAG





Çarşamba, Mart 04, 2009

GÜNDÜZ DÜŞLERİM


ayak üstü düşler görüyorum; kırlarda oluyorum kimi zaman ,en çok da hamak görüyorum ,birde dereler..suların sesi ,derenin berraklığı ve içindeki taşlar..taşlar bile benden daha canlı, su akıyor ve yeşil yeşil yosunlar, suyun içinde minik balıklar, yosunlara geliyor..ve ben yemyeşil kırlara uzanmışım...yanımda bir sepet içinde şarap ... çıplak ayaklarım da çimenlerin nemi sanki mucivezi bir merhem gibi parmak uclarımdan bütün vücüduma yayılıyor ...şarap tatlımsı ve her yudumda bu kez başımdan ayak parmak uçlarıma kadar yayılan yumuşak ve tatlı şarap tadında bir duygu ve sukunet..ve tüm varlığım eriyor çimde başım dönüyor ama şarap değil döndüren..ağaçların yaprakları arasından sızmaya çalışan güneş , çünkü güneş beni fark etti..yapraklar kımıldadıkça esen tatlı rüzgarla güneş aralardan kaçarak bedenime ulaşıyor,bir an yüzümde ,biran saçlarımda .biran ellerimde ..şarap,güneş,çimler ve dereden yayılan tılsımsı müzikve göz kapaklarımda , güneşin verdiği kıpkızıl ışık , güneşli hayallerimin en güzel rengi.çektiğim bütün acıları ve hayatı unutturan o mucizevi kızıl ışık..Sadece mutlu derin bir boşluk bir hiçlik içindeyim..gündüz düşlerimde ...güneş tüm bedenim de yeniden varolabilmek için...(02.06.2006)