ördükçe, öresim geliyor....

bu kış duramıyorum.

biri bitiyor diğerine başlıyorum.

bir örmeler, bir örmeler.

aslında terapi olsun diye başladım.

bu zor zamanlar da o kadar iyi geliyor ki,

kaygıyı azaltıyor,

 üretmenin verdiği faydalı olma duygusunu güçlendiriyor.

neler ördüm neler,

hadi bakalım birde kimlere örmüşüm görelim.

arkadaşımın torunu Sahrasu için bere ve eldiven,

o kadar tatlı teşekkür etti ki, sen çok güzel örmüşsün ama diyerek.

Buse için eldiven.

ama Ayşen tam hayalimdeki gibi olmuş diye sevindi.

iki çift çorap.

fotoğrafı bana gönderdiler ben de baka baka ördüm.

arkadaşlarımın kızları, 

oğlumun da çocukluk hatta bebeklik arkadaşları.

Nurşah ve Çiğdem için.

giyip fotoğraf yolladılar.

çoraba aşık olduk yaz gelmeden ayağımızdan çıkmaz dediler.

çocukluk arkadaşımın torunu ilk göz ağrımız,

Deniz kıza pembe elbise,

Babaanne Ayşen teyzeme söyle,

etekleri çok güzel dönüyor demiş Denizcik...

benim tatlı Ozime,

erkek kardeşimin oğlu Oğuzhan için,

sevdiği takımın renklerinde ayıcıklı süveter 

ve,

pinterest de beğendiğim bu kazağı ördüm.

halasının kuzusu bu kış çok hastalandı sıcacık giysin.

ozimin kazağının bitmiş fotoğrafını çekmeyi unutunca,

kargoya vermek üzereyken koli üstünde fotoğrafladım.

tığ, şiş iplik olsun yeter her yeri çiçekle donatabilirim.

örgü aşkına.