BULUTLARIM CANIM BULUTLARIM

yol kıvrıla, kıvrıla devam ediyordu önümüzde...çok seviyordum yolun bu halini..kıvırcık saçlarımın buklelerini sevdiğim gibi.. öyle bir daralıyordu ki yol, tam bitti !..derken büyük bir kayanın arkasından yeni bir kıvrım çıkıveriyordu..
Ekim'di aylardan hem de songünleri..yağmurlar içinde bırakıp çıkmıştık soğuk,sisli ve gri kenti..sisler içindeydi uçak havalanırken..sisler içinde kalsın istiyordum..ben şimdi bambaşka bir yazdaydım..
aradığımız ;yeni bir coğrafya,yeni bir iklim,yeni bir zaman dilimydi..yeni bir başlangıç için..ilk görüşte aşık oldum bu yola..hiç kuşku duymadım varacağım yerin güzelliğinden.böylesine güzel bir yol bir cennete varabilirdi ancak..ve sonu olan bir yoldu ..evet evet bitecekti.bitmez yollardan değildi..bunu düşünmek çok mutlu ediyordu beni , yarım adanın içlerine doğru ,yolla birlikte kıvrılanan ,kayaların, ağaçların arasından geçerken..bambaşka bir maviydi gökyüzü..şimdiye dek hiç böyle bir mavi görmemişti..31 yıldır benle olan gözlerim..böyle bir güzellik sunmamıştım gözlerime..
tanrım..bunlar ne kadar kocaman bulutlar..gökyüzü ne kadar maviyse ,bulutlar bir okadar beyaz..çok ama çok kocaman pamuk gibiler...
yarımada yoluna girdiğimizden bu yana ; kah yolun kıvrımlarına,kah bir sağ tarafımızdan ,bir sol yanımızdan ansızın çıkan turkuaz rengi denize,kah denizle aynı nokta da başlayan çam ağaçlarına,herşeye ama herşeye aşık olan ben bulutlara vuruldum!
bulutlar herşeyden daha çekici geldi bana..ve arabanın camından göğe doğru uzattım başımı..bulutlara aşık olmanın dışındaydı yaşadığım...tutuldum bu bembeyaz muhteşem bulutlara..onlarda farketti beni ve yol boyunca gözlerimizi alamadık birbirimizden..0 şekilden şekle bürünüp ,beni kendine delice aşık ediyordu..hiç bitmesin istiyordum , az önce biteceğinden garip bir haz duyup mutlu olduğum bu yol..hiç bitmesin..hiç..bulutlar ve ben ; saçlarım gibi kıvrımlı yolun üzerinde sonsuz bir aşk içindeyken..(27.EKİM.1994)
DATÇA YOLU