baharın peşinde... örencik köyü

masal gibi bir köy.

Palamutbükünün, tepelerinde, 

on üç hane var.

işte baharın işaretlerinden biri, taş duvarlarda çiçekler açmaya başlamış.

keçileri ve o baharın yeşiline doğru gittiler.

teyzeciğim, sıkılmış artık kıştan, 

Datça en son elli yıl kadar evveli böyle kış gördü.

o vakıtlar da, don oluvemişti. dedi.

baharın yeşili, aslında bir hüznü de örtüvermiş.

içim burulur, bu eski taş evlerin yıkıntılarını görünce,

ocak, raflar öylece durur. en çok anı da oralardadır.

yemeklerin kokusu, birlikte yenilen sofralar.

hala sağlam bir fırın. 

daha ne istenir ki, başımızı sokacak bir dam,

içinde ocak, sıcacık bir ev.

hemen pencerenin önüne sardunyalar dizdim.

bir başka işarette, azalan odun.

odunlar azalmış, bu da demektir ki,

bahar.

sıkılmadıysanız devam edecek.