Safranbolu...

Bartın yolunu ikinci  kez geçme isteği mi,
yoksa Safranbolu nun dünya mirası evleri mi,
aslında her iki sebepten düştük yollara.

19. yüzyıl daki yaşamın izlerine tanıklık ederek,

duvarlara, odalara dokunarak, usul usul şehri gezdik.

sıcak havanın tüm zorlukları bizi yıldırmadı.

yokuşlar tırmandık, merdivenler çıktık.

sokaktan sokağa yürüdük.

tatlısı bol bir şehir, lokumlar, helvalar, ezmeler
 neredeyse her köşe başında,
birileri tarafından ağzınıza tatlılar, tıkılı veriyor.

ağzımız tatlı, gözümüz şen.
o çarşı senin, bu çarşı benim dolaştık.
neler gördük neler,
çarşı içlerinde, minderlere kıvrılıp yatan kediler.
el dokuması kumaşlar, bakırlar, gümüşler,
çarşı kuytularında dinlenip, illa da bakarak, dokunarak gezdik,
gezdik, gezdik.

müze konaklar da, soluklandık.

köşe sedirlerde,oturup zamana sızdık. 

 limonatalar, gazozlar içtik.

havuzlu konağın içindeki, aslan ağzı musluktan sürekli akan,

 suyun huzur dolu sesi hem bedenimizi, hem ruhumuzu dinlendirdi.

evlerdeki havuzların güzellik katması dışında,

evi serinletip, ev içindeki seslerin,

dışarıya gitmesini de, önlediğini öğrenmiş olduk.

Amasra da konakladığımız dört gün içinde,
Safranbolu ya gidip gezdik.
22 temmuz sabahı Amasra'dan - Sinop a kıyı kıyı gitmek üzere,
kamptan ayrılıp yola çıktık.