YOL HEP YOL HEP YOL

Yollar olsun önümde ucu hep daralan yada buharlaşan ve merak olsun içimde sonunu bulmak için yolların....

Ne de severim yollarda olmayı ve araba kullanmayı...hiç yorulmam ,

hiç sıkılmam...

otobanlar olmasın ama...

Acelesi olmayan yol sevdalılarının yolları şehirlerden geçsin, köylerden kasabalardan ....

Kırmızı ışık bazen bir köy kahvesinin önünde yansın, masada oturan kasketli yaşlılar herzamanki aldırmazlıkları ve meraklı donuk gözleriyle baksın ve bende gözlerinin bebeklerine bir tebessüm göndereyim...Yeşil ışık yanıp da ben gidince masalarında on dakika sohbetim dönsün ...trafik ışığı dibindeki bir kahvede oturanların gözbebeklerinde tebessümüm kalsın...

Yada yaya geçidi tam da bir kasaba bakkalının önünde olsun ben durayım yaşlı bir kadın geçinceye dek tebessümüm taburede oturan bakkala ve önünde bekleyen çocuklara yayılsın..

Bazen kırmızı ışık da durduğum yer, gelişmiş bir ege kentinin telaşlı sabahında bir otobüs durağı olsun. Durakta gençkızlar olsun , liseli öğrenciler ve ben camı açıp günaydın dediğimde şaşkın bakışları gözlerime ulaşmadan yeşil ışık yanıversin...

Bir rampada halden anlar bir kamyoncunun arkasında kalsam bir süre böyle yol alsak ve kamyoncu yolu görüp emin olduğunda hafif sağa yanaşsa camdan koluyla ''hadi şimdi geç yol güvenli'' dercesine yol verse korna çalıp ve el sallayarak teşekkür edip önümde uzayan yola koyulsam...

Ege kıyılarında çam dalları arabanın camına değse, çam kokusu yüreğime dolsa ...ah ben yollarda olsam... (08 nisan yılda 2009 yer istanbul da bir ofis ...oldumu şimdi ...)