hepimizin içinde aynı acı,
elimiz hiç birşeye varmıyor...
bahçeden iki dal adaçayı topladım,
fincanı elime alınca,
keşke bu çayı içince içimiz ısınsa, yüreğimiz hafiflese...
ah! keşke...
sonra; umut ya işte,
adaçayını paylaşırsam, umudu da paylaşırım belki...
bu son olsun, artık yeter.
barışa, sevgiye umudumuz.
umut hep aynı,
acılar yarışmasın, analar ağlamasın
O zaman, dost ve düşman sessizleşti,
Yalnız analar ağladı,
Her iki yanda...
BERTOLT BRECHT
